صفحه 349 - سوره مومنون آیات 105 تا 118

صفحه 349 - سوره مومنون آیات 105 تا 118

أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ ﴿١٠٥﴾ قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ ﴿١٠٦﴾ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ ﴿١٠٧﴾ قَالَ اخْسَئُوا فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ ﴿١٠٨﴾ إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ ﴿١٠٩﴾ فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّىٰ أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ ﴿١١٠﴾ إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿١١١﴾ قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ ﴿١١٢﴾ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ ﴿١١٣﴾ قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١٤﴾ أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ ﴿١١٥﴾ فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ ﴿١١٦﴾ وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ ﴿١١٧﴾ وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ ﴿١١٨﴾

[خداوند به آنان می‌گوید:] آیا مگر آیات من بر شما خوانده نمی‌شد، و شما همواره آن‌ها را انکار می‌کردید‌؟ (١٠٥) می‌گویند: پروردگارا! بدبختی بر ما چیره شد، و ما گروهی گمراه بودیم‌ (١٠٦) پروردگارا! ما را از دوزخ بیرون‌آر! اگر [به گمراهی و زشتی] بازگشتیم بی‌تردید ستمکار خواهیم بود‌ (١٠٧) [خداوند] پاسخ می‌دهد: [ای سگان!] در دوزخ گم شوید، و با من سخن مگویید‌ (١٠٨) [به یاد دارید که] گروهی از بندگانم [در دنیا] می‌گفتند: پروردگارا! ما ایمان آوردیم پس ما را بیامرز! و مورد رحمت قرار ده که تو بهترین رحم‌کنندگانی‌ (١٠٩) ولی شما آنان را به مسخره گرفتید، تا [دل‌مشغولی شما به مسخرۀ آنان] یاد مرا از خاطرتان بُرد، و شما همواره [از روی تحقیر] به آنان می‌خندیدید‌ (١١٠) من امروز آنان را در برابر صبری که [در برابر شما] کردند پاداش دادم، و اکنون فقط اینانند که به‌طور یقین [به مقصد و مراد خویش] رسیدند‌ (١١١) [خداوند به دوزخیان] می‌گوید: به شمار سال‌ها چه مدت در زمین به سر بردید؟ (١١٢) می‌گویند: [در مقایسه با این حیاتِ آخرتی] یک روز یا بخشی از یک روز به سر بردیم، [به طور دقیق نمی‌دانیم] از شماره‌گران [پیشگاه خود] بپرس‌ (١١٣) [خدا] می‌گوید: اگر معرفت می‌داشتید [می‌فهمیدید که] جز اندکی به سر نبرده‌اید‌ (١١٤) [ای منکران حقایق!] آیا پنداشته‌اید که شما را بیهوده آفریدیم، و این‌که به‌سوی ما بازتان نمی‌گردانند؟ (١١٥) پس خداوند آن فرمانروای به حق، برتر و بالاتراست [از این‌که بیهوده‌کار باشد]، هیچ معبودی جز او نیست، پروردگارِ عرشِ با ارزش است‌ (١١٦) کسی که با خداوند معبود دیگری را [برای رفع نیازها و حل مشکلاتش] بخواند که هیچ دلیلی بر [حقانیت] آن ندارد، حساب او فقط نزد پروردگارش است، بی‌شک کافران [در هیچ میدانی و بر هیچ چیزی] پیروز نمی‌شوند‌ (١١٧) بگو: پروردگارا! [مرا] بیامرز! و [به من] مهربانی کن که تو بهترین مهربانانی‌ (١١٨)