صفحه 343 - سوره مومنون آیات 18 تا 27 وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ ۖ وَإِنَّا عَلَىٰ ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ ﴿١٨﴾ فَأَنْشَأْنَا لَكُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ لَكُمْ فِيهَا فَوَاكِهُ كَثِيرَةٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿١٩﴾ وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْنَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلْآكِلِينَ ﴿٢٠﴾ وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً ۖ نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهَا وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿٢١﴾ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿٢٣﴾ فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلَائِكَةً مَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ ﴿٢٤﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّىٰ حِينٍ ﴿٢٥﴾ قَالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ ﴿٢٦﴾ فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ ۙ فَاسْلُكْ فِيهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ ۖ وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۖ إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿٢٧﴾ و از آسمان، آبی به‌اندازه فرستادیم، و آن را در زمین [در انبارهای ویژه‌ای] ساکن کردیم، و بی‌شک به از بین‌بردنِ آن تواناییم (١٨) پس برای شما به‌وسیلۀ آن، باغ‌هایی از درختان خرما و انگور پدید آوردیم که در آن‌ها میوه‌های فراوانی برای [بهره‌وری اقتصادی] شماست، و [نیز] از آن‌ها می‌خورید (١٩) و [هم‌چنین به‌وسیلۀ باران] درختی را که از طور سینا بیرون می‌آید [پدید آوردیم] که برای خورندگان، روغن و نانِ خورش می‌رویاند (٢٠) همانا در چهارپایان درس [خداشناسی] برای شماست، از شیری که در شکم آن‌هاست به شما می‌نوشانیم و در آن‌ها برای شما سودهای فراوانی است، و از گوشتشان [نیز] می‌خورید (٢١) و بر آن‌ها و بر کشتی‌ها سوار می‌شوید (٢٢) همانا نوح را به‌سوی قومش فرستادیم، گفت: ای قومِ من! خداوند را بپرستید که معبودی جز او برای شما نیست، آیا [از آیین شرک] نمی‌پرهیزید؟ (٢٣) سرانِ کفرپیشۀ قومش گفتند: این جز بشری مانند شما نیست که می‌خواهد بر شما برتری و سلطه جوید، اگر خدا می‌خواست [پیامبری بفرستد] قطعاً فرشتگانی را [به پیامبری] می‌فرستاد، ما این [سخنانی] را [که نوح می‌گوید] از پدران پیشین خود نشنیده‌ایم (٢٤) او جز مردی که نوعی دیوانگی در اوست نمی‌باشد؛ بنابراین تا مدتی نسبت به او منتظر بمانید [که از دیوانگی رهایی یابد، یا بمیرد!] (٢٥) [نوح] گفت: پروردگارا! مرا در برابر انکار آنان یاری ده! (٢٦) پس به او وحی کردیم که زیر نظر ما و با پیام ما کشتی بساز! چون فرمانِ ما [به هلاکت آنان] بیاید و [آبِ] آن تنور فوران کند از هرگونه‌ای [از حیوانات] یک جفت، و نیز خانواده‌ات را جز افرادی از آنان‌که حکم عذاب در موردشان قطعی شده در کشتی وارد کن! و دربارۀ کسانی که [به سبب شرک] ستم ورزیده‌اند با من سخن مگوی؛ زیرا همۀ آنان مسلماً غرق‌شدنی هستند (٢٧)