صفحه 342 - سوره مومنون آیات 1 تا 17 قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١﴾ الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ ﴿٢﴾ وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ﴿٣﴾ وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ ﴿٤﴾ وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿٥﴾ إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ﴿٦﴾ فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٧﴾ وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿٨﴾ وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿٩﴾ أُولَٰئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ ﴿١٠﴾ الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿١١﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِينٍ ﴿١٢﴾ ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَكِينٍ ﴿١٣﴾ ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ ۚ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ ﴿١٤﴾ ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَٰلِكَ لَمَيِّتُونَ ﴿١٥﴾ ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِينَ ﴿١٧﴾ به‌راستی مؤمنان [بر موانع راه سعادت] پیروز شدند (١) هم‌آنان که در نمازشان [با حضور قلب و] فروتن‌اند (٢) و از [هر گفتار و کردار] بیهوده و بی‌فایده[ای] رویگردانند (٣) و پرداخت‌کنندۀ زکاتند (٤) و نگهدارندۀ دامنشان [از آلودگی جنسی]اند (٥) مگر [در کام‌جویی] از همسران یا کنیزانشان که [در این زمینه] مورد سرزنش نیستند (٦) پس کسانی که [در کام‌جویی جنسی] راهی غیر از همسران یا کنیزان جویند حتماً [از حدود خدا] تجاوزگرند (٧) و [مؤمنان] امانت‌ها و پیمان‌های خود را رعایت می‌کنند (٨) و همواره بر [اوقات و شرایط ظاهری و باطنی] نمازهایشان مراقبت دارند (٩) آنان تنها وارثانند (١٠) وارثانی که [از روی شایستگی] بهشتِ فردوس را به میراث می‌برند، و در آن جاودانه‌اند (١١) همانا ما انسان را از چکیده‌ای از گِل آفریدیم (١٢) سپس آن را نطفه‌ای در قرارگاهی استوار قرار دادیم (١٣) آن‌گاه نطفه را به‌صورت خونِ بسته، و خونِ بسته را به‌صورت پارۀ گوشتی درآوردیم، آن‌گاه از آن پارۀ گوشت استخوان‌هایی آفریدیم، پس بر استخوان‌ها گوشت پوشاندیم، سپس او را با آفرینشی دیگر پدید آوردیم، خجسته و پُرخیر است خداوند که نیکوترین آفرینندگان است (١٤) سپس همۀ شما بعد از این می‌میرید (١٥) آن‌گاه روز قیامت حتماً برانگیخته می‌شوید (١٦) همانا بالای سرتان هفت آسمان آفریدیم، و ما از آفرینشْ بی‌خبر نبوده و نیستیم (١٧)