صفحه 333 - سوره حج آیات 6 تا 15 ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَأَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٦﴾ وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لَا رَيْبَ فِيهَا وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ ﴿٧﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ ﴿٨﴾ ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۖ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ ۖ وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿٩﴾ ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ ﴿١٠﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ ۖ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ ۖ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ ﴿١١﴾ يَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَمَا لَا يَنْفَعُهُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ ﴿١٢﴾ يَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ ۚ لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِيرُ ﴿١٣﴾ إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ ﴿١٤﴾ مَنْ كَانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ ﴿١٥﴾ [همۀ این حقایق دربارۀ آفرینش شما و شگفتی‌های جهان هستی] برای این [است] که [بدانید] فقط خداوند حق است، [و جز او شایستۀ پرستش نیست،] و این‌که او مردگان را زنده می‌کند، و اوست که بر هر کاری تواناست (٦) و این‌که قیامت که هیچ شکی در آن نیست آمدنی است، و این‌که خداوند کسانی را که در گورهایند برمی‌انگیزد (٧) گروهی از مردمند که همواره بدون هیچ دانشی و هیچ هدایتی و هیچ کتاب روشنگری، دربارۀ خداوند گفت‌وگوی نادرست و بی‌دلیل می‌کنند (٨) [آن هم] با حالتی متکبّرانه و مغرورانه، تا [مردم را] از راه خداوند [به راه باطل] منحرف کنند، برای آنان در دنیا رسوایی است، و روز قیامت عذاب سوزان به آنان می‌چشانیم (٩) [به آنان گویند:] این [رسوایی و عذاب] به کیفر اعمالی است که از پیش فرستاده‌ای، [سبب این کیفر، عدالت خداوند است،] و خداوند نسبت به بندگان، ستمکار نیست (١٠) گروهی از مردم خدا را در حالِ تردید می‌پرستند، پس اگر سودی [چون ثروت، مقام و زندگی مرفه] به آنان برسد به آن آرامش می‌یابند، و اگر رنج و بلایی [چون بیماری، تهیدستی و محرومیتِ از مقام‌های مادی] به آنان برسد [از پرستش خداوند] روی‌گردان می‌شوند [و به بی‌دینی و فساد می‌گرایند]، اینان دنیا و آخرتشان تباه است، و این است همان خسارت آشکار (١١) معبودانی را به‌جای خدا [برای عرض حاجت] می‌خوانند که نه زیانی به آنان می‌رسانند، و نه سودی به آنان می‌دهند، این است همان گمراهی بسیار دور [که در آن دسترسی به هدایت ندارند] (١٢) [آری] معبود‌هایی را [برای برآورده‌شدنِ حاجاتشان] می‌خوانند که زیانشان [به خوانندگان] از سودشان نزدیک‌تر است، [معبودهای باطل] هرآینه بد سرپرست و قطعاً بد همدمی هستند! (١٣) همانا خداوند مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند وارد بهشت‌هایی می‌کند که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، مسلّماً خداوند هر کاری را که بخواهد انجام می‌دهد (١٤) کسی که همواره گمانش این است که خداوند هرگز پیامبرش را در دنیا و آخرت یاری نخواهد داد [واکنون با دیدن یاری‌رساندن به او به شدت خشمگین است]، باید طنابی از سقف بیاویزد، آن‌گاه خود را حلق‌آویز کند و ببیند آیا حیله و نیرنگش مایه خشمش را از بین می‌برد؟! (١٥)