صفحه 321 - سوره طه آیات 126 تا 135 قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنْسَىٰ ﴿١٢٦﴾ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ ﴿١٢٧﴾ أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَىٰ ﴿١٢٨﴾ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى ﴿١٢٩﴾ فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ ﴿١٣٠﴾ وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿١٣١﴾ وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ ﴿١٣٢﴾ وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِنْ رَبِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ ﴿١٣٣﴾ وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَىٰ ﴿١٣٤﴾ قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ ﴿١٣٥﴾ می‌فرماید: آن‌گونه که آیات ما برای تو آمد و تو به آن‌ها بی‌توجه بودی، امروز به همان گونه به تو بی‌توجهی می‌شود (١٢٦) [آری،] کسی که [از صراط مستقیم و حدود الهی] تجاوز کرده، و به آیات پروردگارش ایمان نیاورده این‌چنین کیفر می‌دهیم [در دنیا به سختی و زحمت دچار می‌کنیم،] و بی‌تردید عذاب آخرت شدیدتر و پایدارتر است (١٢٧) آیا [این واقعیت] سبب هدایتشان نشده است که چه‌بسیار امت‌ها را پیش از اینان هلاک کردیم که [اکنون این گمراهان] در خانه‌های آنان رفت‌وآمد می‌کنند؟ قطعاً در آن [حوادث] نشانه‌هایی [پند‌آموز] برای خردمندان است (١٢٨) اگر سنّت [مهلت دادن] از سوی پروردگارت [بر عذاب گنه‌پیشگان] سبقت نگرفته بود، و نیز اجل معینی [که برای بودنشان در دنیا مشخص شده است] نبود به‌یقین [عذاب خداوند، بدون‌تأخیر بر آنان] ضروری بود (١٢٩) پس در برابر آنچه [کافران] می‌گویند شکیبا باش! و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروبِ آن، پروردگارت را همراه با ستایش، [با تسبیح‌گفتن از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار، و نیز بخشی از ساعت‌های شب و اطرافِ روز را به تسبیح [خداوند] مشغول باش تا [از برکت القای تسبیح به قلب، از سنّت‌ها و مقدّراتِ حق] راضی و خشنود شوی (١٣٠) هرگز به آنچه از [امکانات و] زیبایی زندگی دنیا که برخی از اصناف کافران را به آن بهره‌مند کرده‌ایم دل مبند، [این ثروت و امکانات] برای این [است] که آنان را در مورد آن آزمایش کنیم، و رزق پروردگارت [که به آن قناعت‌ورزی] بهتر و پایدارتر است (١٣١) و خانواده‌ات را به نماز فرمان بده! و بر آن شکیبایی کن! از تو رزقی نمی‌خواهیم [بلکه] ما به تو روزی می‌بخشیم، عاقبتِ [نیک] برای تقوا[پیشگان] است (١٣٢) [کافران] گفتند: چرا [پیامبر] معجزه‌ای از سوی پروردگارش برای ما نمی‌آورد؟ آیا [این قرآن که] دلیلی روشن بر [معارف] کتاب‌های [آسمانی] پیشین است برای آنان نیامده؟ (١٣٣) اگر آنان را پیش از این [که این دلیلِ روشن را بفرستیم] هلاک می‌کردیم یقیناً می‌گفتند: پروردگارا! چرا رسولی به‌سوی ما نفرستادی تا پیش از آن‌که خوار و رسوا شویم آیاتت را پیروی کنیم؟ (١٣٤) بگو هریک [از ما و شما] در انتظار [آینده] هستیم، پس منتظر باشید که به‌زودی خواهید دانست که رهروان راه راست، و رهیافتگان [به سعادت دنیا و آخرت] چه کسانی هستند (١٣٥)