صفحه 312 - سوره مریم آیات 96 تا 98 ، سوره طه آیات 1 تا 12 إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا ﴿٩٦﴾ فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدًّا ﴿٩٧﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا ﴿٩٨﴾ سوره طه طه ﴿١﴾ مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ ﴿٢﴾ إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ ﴿٣﴾ تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى ﴿٤﴾ الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ ﴿٥﴾ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰ ﴿٦﴾ وَإِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى ﴿٧﴾ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ﴿٨﴾ وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ﴿٩﴾ إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى ﴿١٠﴾ فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَىٰ ﴿١١﴾ إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٢﴾ بی‌گمان خداوند مهربان برای مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند، [در دل‌ها] محبت ویژه قرار خواهد داد (٩٦) جز این نیست که ما این [قرآن] را بر زبان تو آسان [و همه‌فهم] ساختیم تا به‌وسیلۀ آن کسانی را که [از خدا اطاعت می‌کنند، و از محرّماتش] می‌پرهیزند مژدۀ [پاداش] دهی، و مردمِ سرسخت و لجوج را [از دوزخ] بترسانی (٩٧) پیش از اینان چه‌بسیار اقوامی که [به سبب کفر و طغیانی که داشتند] نابود کردیم، آیا کسی از آنان را می‌یابی؟ یا صدایی آهسته از آنان می‌شنوی؟! (٩٨) سوره طه به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی طاء، هاء (١) ما قرآن را به‌سوی تو نفرستادیم تا خود را [برای تبلیغِ آن] به زحمتِ طاقت‌فرسا اندازی (٢) [و آن را نازل نکردیم] مگر یادآور [حقایق] برای کسی که [از عظمت خداوند] هراس دارد (٣) درحالی‌که به تدریج از سوی کسی نازل شده که زمین و آسمان‌های بلند را آفریده است (٤) [همان] خداوند مهربانی که بر فرمانروایی [و تدبیر امور جهانِ هستی] مسلّط است (٥) آنچه در آسمان‌ها و زمین و بین آن دوتاست، و آنچه زیرِ زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت اوست (٦) اگر سخن را آشکار کنی یا پنهان بداری [برای خدا یکسان است؛ زیرا] او پنهان و پنهان‌تر از آن را [نیز] می‌داند (٧) خداوندِ یکتاست که جز او هیچ معبودی نیست، نیکوترین نام‌ها فقط ویژۀ اوست (٨) آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (٩) زمانی که آتشی دید، به خانواده‌اش گفت: درنگ کنید! یقیناً من آتشی دیدم، [می‌روم] به امید این‌که شعله‌ای از آن برایتان بیاورم، یا کنار آتش راهنمایی [برای نشان دادن راه به‌سوی مصر] بیابم (١٠) چون به آتش رسید ندا داده شد: ای موسی! (١١) منم پروردگار تو، کفش‌هایت را درآور! زیرا تو در وادی مقدسِ«طُوی» هستی (١٢)