صفحه 290 - سوره اسراء آیات 76 تا 86 وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٧٦﴾ سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا ﴿٧٧﴾ أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا ﴿٧٨﴾ وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا ﴿٧٩﴾ وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا ﴿٨٠﴾ وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا ﴿٨١﴾ وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا ﴿٨٢﴾ وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا ﴿٨٣﴾ قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا ﴿٨٤﴾ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٨٥﴾ وَلَئِنْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا ﴿٨٦﴾ نزدیک بود [مشرکان] تو را به ستوه آورند تا از سرزمین [مکه] آواره‌ات کنند، در آن صورت پس از تو جز مدتی اندک درنگ نمی‌کردند، [چون به عذاب خدا هلاک می‌شدند] (٧٦) [هلاکتِ دشمنان] روشی است که همواره دربارۀ [امت‌های] پیامبرانِ پیش از تو جاری بوده است، و برای روشِ ما هیچ تغییری نخواهی یافت (٧٧) نماز را از ابتدای تمایل خورشید [به‌سوی مغرب، که شروع ظهر شرعی است] تا نهایتِ تاریکی شب [با شرایط ویژه‌اش] بخوان! و نماز صبح را [نیز بخوان] که نماز صبح مورد گواهی [فرشتگان شب و روز] است (٧٨) و پاسی از شب به بندگی و عبادت بیدار باش! که [این افزون بر نمازهای واجب] ویژۀ توست، امید است پروردگارت تو را [به سبب این عبادتِ ویژه] به جایگاهی ستوده برانگیزد (٧٩) بگو: پروردگارا! مرا [در هر کار و شغلی] به نیکی وارد کن، و به نیکی بیرون‌آر، و برایم از نزد خود نیرویی یاری‌دهنده قرار ده! (٨٠) [به مشرکان و کافران] بگو: حق آمد، و باطل نابود شد، بی‌تردید باطل نابود‌شدنی است (٨١) ما از قرآن آنچه را برای مؤمنان مایۀ درمان و رحمت است نازل می‌کنیم، ولی ستمکاران را جز خسارت نمی‌افزاید (٨٢) زمانی که به انسان نعمت عطا می‌کنیم [از ما] رویگردان می‌شود و خود را مغرورانه [از ما] دور می‌کند، و هنگامی که آسیبی به او برسد [به سبب بی‌ایمانی و غفلت، از رحمت ما] بسیار نا امید می‌گردد (٨٣) بگو: هرکس براساس نیت و عادات اکتسابی خود عمل می‌کند، و پروردگارتان به کسی که راه‌یافته‌تر است داناتر است (٨٤) از تو دربارۀ روح می‌پرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است، و از دانش جز اندکی به شما داده نشده (٨٥) اگر بخواهیم آنچه را به تو وحی کرده‌ایم قطعاً [از یادت] می‌بریم، آن‌گاه در برابر ما [برای بازگرفتنش] کارسازی نخواهی یافت (٨٦)