صفحه 277 - سوره نحل آیات 88 تا 93

صفحه 277 - سوره نحل آیات 88 تا 93

الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يُفْسِدُونَ ﴿٨٨﴾ وَيَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَجِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِينَ ﴿٨٩﴾ نصف الحزب28إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ ۚ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿٩٠﴾ وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا ۚ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٩١﴾ وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَىٰ مِنْ أُمَّةٍ ۚ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ ۚ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٩٢﴾ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾

کافرانی که [مردم را] از راه خدا بازداشتند، به سبب تبهکاری و فتنه‌انگیزی [که همواره کارشان بود] عذابی برعذابشان می‌افزاییم‌ (٨٨) [یاد کن] روزی [را] که در هر امتی گواهی از خودشان بر آنان برمی‌انگیزیم، و تو را [ای پیامبر!] بر این امت گواه می‌آوریم، و [این] کتاب را برایت فرستادیم که بیانگر هرچیزی، و [مایۀ] هدایت و [عامل] رحمت و بشارت‌دهنده [به فرجام نیک] برای مسلمانان [واقعی] است (٨٩) همانا خداوند به عدالت و نیکوکاری و انفاق به خویشاوندان فرمان می‌دهد، و از هر کار زشت‌ و ناپسندی، و [هرگونه] تجاوز [از حدود خدا و حقوق مردم] نهی می‌کند، شما را اندرز می‌دهد تا متذکر [این مطلب] شوید [که فرمان و نهی خدا به مصلحت دنیا و آخرت شماست]‌ (٩٠) به پیمانی که [در رابطه با انجامِ کاری، یا ترک عملی] با خداوند می‌بندید وفا کنید! و سوگندها را پس از مُحکم‌کردنشان [به‌وسیلۀ قصد جدی] نشکنید! درحالی‌که خداوند را بر خود [در مورد سوگندها] ضامن قرار داده‌اید، همانا خداوند آنچه را انجام می‌دهید می‌داند‌ (٩١) و مانند آن [زنی] که رشتۀ خود را پس از مُحکم‌تابیدنش نخ‌به‌نخ از هم می‌گسست نباشید، که سوگندهایتان را بین خود به بهانۀ این‌که گروه مشرکان از گروه مؤمنان [از نظر امکانات] افزون‌ترند مایۀ خیانت و فساد [نسبت به مؤمنان] قرار داده [از آنان قطع رابطه کرده و به مشرکان بپیوندید]، جز این نیست که خداوند شما را به این [که امکانات مؤمنانْ اندک و امکانات دشمنان بیشتر است] آزمایش می‌کند، و روز قیامت آنچه را [دربارۀ حق و باطل] که همواره در آن دچار اختلاف بودید برای شما روشن می‌کند‌ (٩٢) اگر خداوند می‌خواست شما را [به‌اجبار بر محور هدایت،] یک امت قرار می‌داد، [ولی هدایتِ اجباری فاقد ارزش است،] اما هرکس را بخواهد [به سبب لجاجت وکبرش] در گمراهی وامی‌نهد، و هرکه را بخواهد هدایت می‌کند، مسلّماً از آنچه همواره انجام می‌دادید بازپرسی خواهید شد‌ (٩٣)