صفحه 276 - سوره نحل آیات 80 تا 87 وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَيَوْمَ إِقَامَتِكُمْ ۙ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ ﴿٨٠﴾ وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلَالًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْجِبَالِ أَكْنَانًا وَجَعَلَ لَكُمْ سَرَابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَسَرَابِيلَ تَقِيكُمْ بَأْسَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ ﴿٨١﴾ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿٨٢﴾ يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَهَا وَأَكْثَرُهُمُ الْكَافِرُونَ ﴿٨٣﴾ وَيَوْمَ نَبْعَثُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا ثُمَّ لَا يُؤْذَنُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ ﴿٨٤﴾ وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ ﴿٨٥﴾ وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُو مِنْ دُونِكَ ۖ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿٨٦﴾ وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ ۖ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٨٧﴾ خداوند خانه‌هایتان را برای شما مایۀ آرامش قرار داد، و برای شما از پوست چهارپایان [چون شتر و گاو و گوسفند، و نیز] خیمه‌هایی پدید آورد که آن را روز کوچ‌کردن و روز ماندنتان، [در جابه‌جاکردن] سبُک می‌یابید، و [به سود شما] از پشم و کرک و موی چهارپایان تا زمانی معین وسایل [زندگی] و کالا[ی تجارت] فراهم آورد (٨٠) خداوند برای شما از آنچه آفریده سایه‌هایی قرار داد، و از کوه‌ها پناه‌گاه‌هایی ساخت، و جامه‌هایی برای شما پدید آورد که از گرما نگاهتان می‌دارد، و نیز پیراهن‌هایی [مقاوم] که شما را از [آسیب] جنگ حفظ می‌کند، [خداوند] این‌گونه، نعمت‌هایش را بر شما تمام می‌کند تا تسلیم [او] شوید (٨١) پس اگر [بعد از این همه لطف و رحمت،] روی [از حق] گرداندند [اندوه مخور؛ زیرا] فقط رساندن آشکار [پیام وحی] بر عهدۀ توست (٨٢) آنان نعمت‌های خدا را می‌شناسند، ولی [از روی کبر و غرور] آن را [عملاً] انکار می‌کنند، و بیشترشان کافرند (٨٣) روزی را یاد کن که از هر امتی گواهی [از نیکان و صالحانشان را] برمی‌انگیزیم [تا به اعمال امت‌ها گواهی دهند،] آن‌گاه به کافران نه اجازۀ [عذرخواهی] داده می‌شود، و نه از آنان می‌خواهند که برای جلب خشنودی [خداوند] کاری کنند (٨٤) چون ستمکاران عذاب را ببینند [درمی‌یابند که راه گریزی از آن نیست،] پس [به سبب ستمشان] نه عذاب از آنان سبُک می‌شود، و نه مهلتشان می‌دهند (٨٥) و زمانی که مشرکان [در قیامت] بُت‌هایشان را [که شریکان خداوند در کارگردانی امورشان قرار داده بودند] ببینند، می‌گویند: پروردگارا! اینانند شریکانی که ما به‌جای تو می‌پرستیدیم، [و مسبّب گمراهی ما بودند.] ولی شریکان به آنان پاسخ می‌دهند: یقیناً شما دروغگو هستید؛ [زیرا مسبّب گمراهی شما هوای نفس و تکبّر خودتان بود] (٨٦) در آن روز [همۀ مشرکان] در برابر خداوند سرتسلیم فرود می‌آورند، و معبودانی که [به] دروغ [به عنوان شریکانِ خدا بر خدا] می‌بستند از دستشان می‌روند (٨٧)