صفحه 255 - سوره رعد آیه آخر - سوره ابراهیم آیات 1 تا 5 وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا ۚ قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ ﴿٤٣﴾ بسم الله الرحمن الرحیم الر ۚ كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٢﴾ الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿٣﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿٥﴾ کافران می‌گویند: تو فرستادۀ خدا نیستی! بگو: کافی است که خداوند [با قرآنِ حکیمانه‌اش،] و کسی [چون امیرمؤمنان علی‌‌بن‌‌ابی‌طالب علیه السلام] که همۀ دانش کتاب نزد اوست [بر صِدق رسالتم] بین من و شما گواه باشند (٤٣) سوره ابراهیم به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی الف، لام، راء. [این] کتابی است که آن را به‌سویت فرستادیم تا مردم را به خواست پروردگارشان از تاریکی‌ها[ی جهل، فساد، گمراهی و تفرقه] به‌سوی نور درآوری، به‌سوی [آن نور که همان] راه [خدای] توانای شکست‌ناپذیر و ستوده [است] (١) خداوندِ یکتایی که آنچه در آسمان‌ها و زمین است در سیطره و مالکیت و فرمانروایی اوست، و وای بر کافران از عذابی سخت! (٢) آنان‌که زندگی [زودگذر و فانی‌شدنی] دنیا را بر آخرت ترجیح می‌دهند، و [مردم را] از حرکت در راه خدا بازمی‌دارند، و می‌خواهند آن را [با وسوسه و اغواگری] کج نشان دهند، در گمراهی بسیار دوری[که هرگز در آن دسترسی به هدایت ندارند] هستند (٣) ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا [با آن زبان که مورد فهم همگان است حقایق و معارف الهی را] برای آنان بیان کند، پس خداوند هرکس را که بخواهد [به کیفر تکبّرش در برابر حق] در گمراهی وامی‌نهد، و هرکس را که بخواهد هدایت می‌کند، او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (٤) همانا موسی را با معجزات خود فرستادیم، [و از او خواستیم] که: قوم خود را از تاریکی‌ها به‌سوی نور بیرون‌آر! و روزهای خدا را [که روزهای پیروزی مؤمنان و شکست کافران است] به آنان یادآوری کن! بی‌گمان در این [روزهای خدا] برای هر شکیبای سپاس‌گزاری نشانه‌هایی [از قدرت، ربوبیت، احسان و انتقام خدا] است (٥)