صفحه 595 - سوره شمس آیات 1 تا 15 - سوره لیل آیات 1 تا 14 الشمس بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿4﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾ وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿9﴾ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾ كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿13﴾ فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾ وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾ الليل بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ ﴿1﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ﴿2﴾ وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ﴿3﴾ إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ ﴿4﴾ فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ ﴿5﴾ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿6﴾ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ ﴿7﴾ وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ﴿8﴾ وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿9﴾ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ﴿10﴾ وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ﴿11﴾ إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ ﴿12﴾ وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ ﴿13﴾ فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ﴿14﴾ سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش ﴿1﴾ و به ماه هنگامی که از پی آن برآید ﴿2﴾ و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند ﴿3﴾ و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد ﴿4﴾ و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد ﴿5﴾ و به زمین و آنکه آن را گستراند ﴿6﴾ و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، ﴿7﴾ پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. ﴿8﴾ بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. ﴿9﴾ و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. ﴿10﴾ قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، ﴿11﴾ زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. ﴿12﴾ پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] ﴿13﴾ ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ ﴿14﴾ و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. ﴿15﴾ الليل بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ سوگند به شب هنگامی که فرو پوشد ﴿1﴾ و به روز هنگامی که آشکار شود ﴿2﴾ و به آنکه نر و ماده آفرید؛ ﴿3﴾ همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛ ﴿4﴾ اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت ﴿5﴾ و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛ ﴿6﴾ پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم ﴿7﴾ و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد ﴿8﴾ و وعده نیکوتر را تکذیب کرد، ﴿9﴾ پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم، ﴿10﴾ و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند. ﴿11﴾ بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست. ﴿12﴾ و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست. ﴿13﴾ پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم. ﴿14﴾